Okres świąteczny to często wybierany moment na zaręczyny, który zazwyczaj wiąże się z kupnem pierścionka zaręczynowego z diamentem. Wiele z tych zaręczyn prowadzi do ślubu. Jednakże, zdarza się, że para decyduje się rozstać, co może rodzić wątpliwości i pytania odnośnie przyszłości pierścionka zaręczynowego. Również w kontekście rozwodu, zagadnienia dotyczące własności pierścionka mogą wywoływać silne emocje, szczególnie gdy pierścionek jest cenną rodziną pamiątką o głębokim znaczeniu sentymentalnym lub istotnej wartości materialnej. W takich przypadkach, pierścionek staje się nie tylko symbolem małżeństwa, ale również nośnikiem rodzinnych wspomnień i tradycji, co dodatkowo potęguje jego wartość emocjonalną i finansową.
Pierścionek zaręczynowy jako dar warunkowy
W Illinois obowiązuje powszechnie przyjęta zasada, że pierścionek zaręczynowy jest darem warunkowym, zależnym od zawarcia małżeństwa. Sądy uznają oświadczyny, często sformułowane pytaniem czy wyjdziesz za mnie, oraz odpowiedź tak, za umowę (kontrakt) między dwojgiem ludzi w której przyszli małżonkowie obiecują sobie, że się pobiorą (obietnica małżeństwa). Z chwilą zawarcia związku małżeńskiego warunek prezentu zostaje spełniony, dzięki czemu strona, która otrzymała pierścionek zaręczynowy, staje się właścicielem pierścionka. Innymi słowy, pierścionek jest prezentem i nie może być odebrany przez darczyńcę. Z drugiej strony, sądy uznają, że skoro pierścionek zaręczynowy jest prezentem danym w perspektywie małżeństwa (gift in contemplation of marriage), to w przypadku złamania obietnicy małżeństwa, osoba naruszająca tę obietnicę nie ma prawa do zatrzymania pierścionka.
Co interesujące, sądy w Illinois nie uwzględniają kwestii winy przy decydowaniu o zwrocie pierścionka. Sądy więc nie analizują przyczyn zerwania zaręczyn, a skupiają się na ustaleniu, która ze stron je zerwała. Oznacza to, że jeżeli osoba posiadająca pierścionek zerwała zaręczyny, sądy zwykle nakazują jego zwrot; natomiast jeśli o zwrot pierścionka wnosi osoba-darczyńca, która również zerwała zaręczyny, sądy zazwyczaj nie wymagają zwrotu. Może wiec dość do sytuacji, w której to osoba który zachowuje się niepoprawnie (zdradza, dokonuje aktów przemocy lub innych czynności na szkodę drugiej strony) ale nie zerwała zaręczyn, może być wciąż uprawniona do pierścionka.
Jak odzyskać pierścionek
Jeśli zaręczyny zostaną zerwane przed zawarciem małżeństwa, obie strony mają prawo wnieść sprawę do sądu o odzyskanie i prawo własności. Kluczowym czynnikiem w procesie ubiegania się o zwrot pierścionka jest ustalenie, kto jest jego aktualnym posiadaczem. Najczęściej stosowanym rodzajem pozwu w takich sytuacjach jest pozew o zwrot (replevin), który jest stosowany w przypadkach, gdy właściciel przedmiotu dąży do jego odzyskania. Aby zainicjować proces prawny dotyczący zwrotu pierścionka zaręczynowego, osoba domagająca się zwrotu musi udowodnić, że pierścionek nadal znajduje się w posiadaniu drugiej strony. Oznacza to, że pierścionek nie może być sprzedany, zgubiony, ani przekazany innej osobie. W praktyce, powód, domagając się zwrotu pierścionka, musi wykazać swoje uprawnienia do posiadania oraz fakt, że pierścionek został nieprawidłowo zatrzymany przez pozwanego, czyli osobę, która go otrzymała. Ostatecznie, proces sądowy może zakończyć się wydaniem przez sąd nakazu zwrotu pierścionka drugiej stronie.
Pierścionki zaręczynowe w przypadku rozwodu
Jeśli strony były małżeństwem, a później rozwiodły się, zasadniczo, pierścionek zaręczynowy jest traktowany zarówno jako prezent oraz majątek nabyty przed małżeństwem (non-marital property). Innymi słowy, pierścionek jest uważany za majątek niezwiązany z małżeństwem i należy do osoby, która go otrzymała. W konsekwencji, podczas rozwodu, osoba obdarowana zazwyczaj zatrzymuje pierścionek zaręczynowy, ponieważ był to specjalny prezent dla niej lub niego i jest uważany za osobisty majątek, a nie wspólny majątek małżeński (marital property).
Niezależnie jednak od tej reguły, mogą wystąpić pewne wyjątki w zależności od konkretnych okoliczności. Na przykład, jeśli pierścionek został znacząco ulepszony lub zmieniony podczas małżeństwa przy użyciu wspólnych środków, może być uznany za majątek małżeński, podlegający podziałowi w rozwodzie. Również sposób, w jaki para traktowała pierścionek podczas małżeństwa (na przykład używając go jako rodzinnej pamiątki lub majątku) może wpłynąć na jego klasyfikację.
Jak uniknąć sporów związanych z pierścionkiem zaręczynowym
Umowy przedmałżeńskie, jak opisano tutaj, mogą precyzyjnie regulować kwestie dotyczące pierścionka zaręczynowego, jasno definiując jego własność i postępowania w razie rozwodu. W umowie przedmałżeńskiej może zostać wyraźnie określone, kto ma prawo do pierścionka oraz jakie działania należy podjąć w przypadku rozstania. Mimo że pierścionek jest często uznawany za prezent i majątek oddzielny, umowa może precyzować, czy pierścionek powinien zostać zwrócony osobie, która go podarowała, czy też pozostać z osobą, która go otrzymała. Jeżeli pierścionek posiada znaczną wartość, w umowie można zawrzeć klauzulę dotyczącą jego wyceny, określającą jego wartość w momencie zawarcia małżeństwa i uwzględniającą ewentualne wzrosty wartości. W przypadkach, gdy pierścionek ma również wartość sentymentalną, zwłaszcza gdy jest rodzinną pamiątką przekazywaną z pokolenie na pokolenie, umowa przedmałżeńska może zawierać specjalne postanowienia dotyczące takich sytuacji, wskazując na odpowiedni sposób postępowania z pierścionkiem, aby uwzględnić jego unikalny charakter i znaczenie.
Aby dowiedzieć się więcej na temat korzyści, jakie może przynieść umowa przedmałżeńska w związku z kwestiami pierścionka zaręczynowego, umów się na konsultację z prawnikami z Baumert Law.
